PRENSES AMONADEVİ
“KAMBOÇYA HALK HİKAYESİ”
Bir zamanlar Kamboçya’da iyi bir eğitim almış, çok yetenekli ve zengin bir prenses vardı.
O zamanlar sarayda kralın emrinde çalışan dört yaşlı bakan vardı. Bu şahıslardan dördü de sırf servetine sahip olmak için prensesle evlenmek istiyordu.
Prenses Amonadevi onların evlenme tekliflerini kabul etmedi. Evlenmek için Mahoseth ismindeki bir genci tercih etti. Prensesin eşi hem yakışıklı, hem de akıllı ve iyi yürekli bir insandı. Her ikisi de birbirini sever sayardı.
Evlendikten sonra mutlu ve uyumlu bir yaşam sürmeye başladılar. Prenses ile evlenemeyen dört bakan da daima mutsuz ve saldırgan bir tavır takındılar.
Ne zaman Mahoseth ile konuşsalar daima onu suçlayacak bir tavır takındılar. Hep hakaret dolu sözler söylediler.
Daha sonra onun aleyhine kötü haberler yaymaya devam ettiler. Her önüne gelene onun krala sadık olmadığını söylediler. Bir müddet sonra krala giderek prensesin eşinin dürüst olmadığını, onun çeşitli hileli işlere karıştığını söylediler.
Kral nazik bir insandı. Kızını da damadını da çok severdi. Önceleri bu tür haberleri duyduğunda söylenenlere yüz vermedi. Çok defa onları bu tür sorumsuz davranışlardan uzak durmaları yolunda uyarılarda bulundu.
Ancak bu sözler kötü niyetli ve hırslı insanların doğru yola gelmeleri için faydalı olmadı. Onlar daha büyük bir hırsla Mahoseth’i suçlamaya devam ettiler. Onların niyeti kralı kötü emellerine alet etmekti.
Bir gün krala damadının bir darbe yaparak onu öldüreceğini ve krallığı ele geçireceğini söylediler.
Bu defa suçlamaları daha inandırıcı bir şekil aldı. Kralı inandıracak sahte deliller düzenlediler. Sonunda kralın bu suçlamalara ve sahte delillere inanmasını sağladılar.
Bir defa kral onlara inandıktan sonra, damadını saraydan kovdu. Zavallı gence kendisini savunmak için fırsat vermediler.
Acımasız, zalim karakterli dört bakan kralın damadı saraydan kovulduğu zaman birbirlerini tebrik ettiler.
Daha sonra gayelerine varmak için ne gibi adımlar atacaklarını kararlaştırmak için toplantılar yaptılar.
Başbakan görevini yapan birinci vezir toplantıda şöyle dedi;
“- Prenses Amonadevi hangimiz ile evlenecek bilemeyiz. Şimdi yapacağımız şey teker teker saraya gidip ona evlenme teklif etmektir.
Sonra hangimiz ile evlenirse evlensin, onun servetini bölüşme konusunda anlaşmalıyız. Şimdilik o aptal kocası için yas tutuyor.
İki hafta bekleyelim ve sonra sıra ile ona evlenme teklif edelim.”
Kocası saraydan kovulduktan sonra Amonadevi üzüntülü günler yaşadı. Kocasının bu duruma gelmesine çok üzülüyordu. Biraz da kocasını koruyamadığı için kendinde suç buluyordu.
Her gün saray koridorlarında gidip geliyor ve olayı gözünün önüne getirdiğinde üzüntüden kahroluyordu.
Prenses her gün kocasının suçsuz olduğunu nasıl ispatlayacağını düşünüyor, gayesine varmak için yollar arıyordu. Asıl mesele kötü kalpli bakanların kötülüklerini ortaya çıkarabilmekti.
Kralın damadı saraydan kovulduktan 15 sonra başvezir prenses Amonadevi’yi ziyarete geldi. Maksadı ona aşkını ilan ederek evlenme teklif etmekti.
Prenses onu sakin bir şekilde sabırla dinledi. Sonunda prenses yalnız olduğunu onunla evlenebileceğini söyledi.
“- Bu akşam saat yedide yine gel. Seninle bu konuyu yeniden görüşelim!”
dedi. Başvezir bu habere çok sevindi. Prensesin önünde defalarca eğildi. Ona teşekkürler etti. Sevgi ve saygı ifade eden güzel sözler söyledi.
“- Bu akşam saat yedide gelirim birlikte görüşürüz!”
dedi. O sabah diğer üç bakan da birbiri ardından prensesi görmeye geldiler. Adeta planlı bir şekilde biri ayrılırken, öteki sıraya giriyor; onunla ayrı ayrı görüşmek istiyordu.
Hepsi de onun güzelliğini övüyor, ona olan aşkını anlatıyor ve onunla evlenmek istediğini söylüyordu. Amonadevi hepsine çok nazik davrandı. İltifatlarına teşekkür etti.
İkinci bakana o gece saat sekizde gelmesini söyledi. Üçüncü bakana saat dokuzda gelmesini söyledi. Dördüncü bakana da gece saat onda randevu verdi.
Şimdi konunun nasıl geliştiğini anlamamız için Amonadevi’nin nasıl bir eğitim aldığını bilmemiz gerekir.
O hem resim, müzik ve şiir alanında hem de devlet işlerinde ve mühendislik alanında iyi yetişmiş bir insandı. Daha önce de sarayın yeniden şekillendirilmesi konusunda uğraş vermişti.
Daha önce odasının önündeki bekleme salonunun döşeme altlarını boşalttırmıştı. O boşluğa yapışkan bir çamur doldurulmasını emretti. Sonra ustalarına önceden hazırlanmış bir tuzağı oluşturacak olan kapıyı takmalarını istedi.
Bir tuzak görevini yapacak olan kapının odaya yerleştirilen bir perdenin arkasındaki iple açılıp kapanması mümkündü.
Bütün bu hazırlıklar bittikten sonra çalışanları evlerine gönderdi. Şimdi odasında sadece nedimeleri ve iki yakın koruması kalmıştı.
En sonunda nedimesine tuzağın olduğu kapının yanına en değerli mücevherlerini koydurdu. Prenses nedimesine o akşam dört bakanın onu ziyarete geleceğini anlattı. Gelecek olanların en saygılı bir şekilde karşılanmalarını istedi.
Gelenler prenses ile görüşmeye girmeden arka odada biraz bekletilecekti. Son olarak Amonadevi şu direktifi verdi;
“- Her bakan geldiği zaman onu odada bir müddet yalnız bırakın ve benim odama gelin!”
O akşam tam saat yedide birinci bakan çıkageldi. Nedimesi onu saygı ile karşıladı ve onu küçük odaya aldı. Sonra nedime prensesin odasına gitti. Orada bir perdenin arkasına saklandılar.
Bakanın ne yapacağını görmek istiyorlardı. Yandaki masada eşsiz güzellikte mücevherler pırıl pırıl ışık saçıyordu. Kıymetli yakutlar, pırlantalar onu mıknatıs gibi çekiyordu.
Gözünü onlardan alamıyordu. Kocaman bir yakuta uzandı, eli değer değmez geri çekildi. Sonra kocaman bir zümrüdü cebine attı. Amonadevi’nin verdiği işaret üzere ikisi birlikte tuzağın kapağını açacak iplere asıldılar.
Tuzak kapısı açıldı, birinci bakan çığlıklar atarak sıcak çamur yığınına gömüldü. Sonra tuzak kapısı bakanın içine düştüğü çukurun üstüne kapandı.
Diğer üç bakan da her birine söylenen saatte buluşma yerine geldiler. Her biri de gelişlerinde görevliler tarafından nezaketle karşılandı. Her gelene de prensesi küçük arka odada beklemesi söylendi. Her biri de masanın üzerine dizilen yakutları, elmasları ve zümrütleri görünce büyülenmişti.
Her gelen de cebine birkaç değerli mücevher atmadan edemedi. Her defasında da tuzağın kapısını açan ipleri çeken hanımların gayreti ile sıcak çamur yığınına gönderildi.
Her bakan o tuzağa düşünce çamur yığını biraz daha yükseldi. Sonunda dördü de boğazına kadar yapışkan çamurun içinde gömülü kaldı.
Amonadevi tuzağın kapısını sıkıca kapalı tuttu. Bu şekilde oradakilyerin sesi üstten duyulmuyordu. Amonadevi görevlilere o çamur yığınına bulanmış bakanlarını çıkarmalarını ve ellerini bağlamalarını istedi.
Sonra onları kralın bulunduğu taht salonuna götürdü. Bu defa prenses babası olan kral hazretleri önünde saygı ile eğildi.
“- Kral hazretleri, majestelerinden ricam bana kötülük tuzağı kuran bu dört bakanın ihanetini ispatlamam için lütfen izin verir misiniz?”
dedi. Kral bu duruma şaşıp kaldı. Prenses krala olanları anlattı. Görevliler verilen emir uyarınca çamura bulanmış bakanların ceplerinden kocaman mücevherleri çıkarıp krala gösterdiler. Kral onların fillere bağlanarak saraydan uzaklaştırılmalarını emretti.
Prenses Amonadevi kocasının geri gelmesi için kraldan izin istedi. Sonra eşiyle birlikte mutlu yıllar yaşadı.